Kim Şiiri - Özlem Ulusoy

Sırası değil,
Sırası değil çilekli dondurmanın,sek sek oynamanın
Avutamaz aç yüreğimi bütün bu çocukluklar
Şımarık güneş kendıne getiremez, gözyaşlarımın sokaklarını…

Yabancı artık bütün gülümseyişler
Yüreğim sığmıyor artık anne aldığın kırmızı pabuçlara
Artık defterler, kitaplar karamsarlık kokuyor...
Kım aldı anne kaybolmasın dıye boynuma astığın yarım silgiyi…

Kim kopardı yıne,sürekli boynumu acıtan
Hani şu siyah önlüğümün üzerinde duran yakamı
Kim yerine geri koyacağına söz verip sözünü tutmadı
Nereye sakladılar hayallerimi…

Kim bu öcü
Kim yüreğimizi hiç ummadığımız bir anda karşımıza çıkıp ‘böh’ diye korkutan
Yine ellerinden kuş yapsana
Yoksa onu da mı aldılar?

Yine yıldızlara dokundurtsana ellerimi
Yıne geceleri kovalayıp aydınlığı örtsene üzerime yavaş yavaş
Burnum kanıyor,dizlerim sıyrılmış
Yara bandım oluversene anne…

Kim bu beni yalnızlığın kapısına iki ekmekle bırakan
Neredesin anne anahtar paspasın altında yok
Komşu ayşe teyzeninde haberi yok
Kimaldı seni benden, kim!

Söyle geri versinler horoz şekerimi
Hani kızınca kaşlarını çatardın ya,işte öyle yap hayatı azarla
Söyle artık yaramazlık yapmasın
Geri versin çocukluğumu bana...