Kim? Şiiri - Mahmut Koray Biber

Bi kız... ondokuz yaşlarında,belki
yirmilerinde,dolgun dudakları,
bembeyaz,diri ve elmacık kemikleri iri,
yalnız değil,
tam olarak göremiyorum,
belki de kimse yok,
bi karaltı onun aydınlığında dağilan…
belki ben varım kemikli ellerini tutan
belki kimse yok…

yaşlı bir adam,
eline bir iki poşet ve
bir iki anı belki gözlerinde
sırılsıklam oluyorum bakışlarında,
poşetlerin içinden ona bakıyorum.
yüzündeki altmışlık kıvrımlarda dolaşıyorum,.
beyazlıklarına dalıyorum,
titriyorum titreyen bedeninde.
sonra poşet oluyor buruşmuş ellerinde, ellerini hissediyorum üzerimde.
poşet oluyorum ellerinde ellerini hissediyorum buruşmuş.
bir poşet oluyorum ellerinde,
buruşuyorum...

çocuğum, belki yetmişlerimde delikanlı, belki
delikanlı ölüyüm.

kırklarında kızıl saçları
duruyor karşımda boynu bükük,
duruyor kızıl saçları beline dökük..
annem gibi, sevgilim,
kardeşim gözlerinde,
bakışları babam ve
koskoca bir soyağacı
parmak uçlarına uzanan…
kırklarında kızıl saçları
duruyor karşımda boynu bükük,
duruyor kızıl saçları beline dökük…
belki de konuşuyor benimle,
cümleler kuruyor kızıl saçlarıyla..
annem kıvrımları yüzünde
gözlerinde babam bakışları,
sevgilim,kardeşim ve
koskoca bi soyağacı
parmak uçlarına uzanan...
konuşuyor benimle
cümleler kuruyor.
'benim' mi diyorsun?
tanıdık mısın?

saçların tanıdık mı,
kızıl saçların?
annem kıvrımların,
annem mi diyorsun?
gözlerin babam mı yoksa? ..
ve sevgilim misin, kardeşim?
yoksa sen Ben misin;
yüzümde annem,
babam gözlerimde
ve kardeşim,
sevgilim kalbimde...

ondokuzlarında kızım belki yirmilerinde,
dolgun dudaklarım,bembeyaz,diri ve
elmacık kemiklerim iri.
elimde bi iki poşet ve bi iki
anı belki gözlerimde...
kızıl saçlarım,
duruyorum karşımda boynum bükük
duruyorum kızıl saçlarım belime dökük...

bir annem oluyorum,
bir babam,
bir sevgilim,
bir kardeşim...
bir ondokuzunda diri..
bir kırklarında saman sarısı saçlarım
bir yetmişlerinde delikanlı,
bir delikanlı ölü...

13.11.2003