Kılıçtan Keskin Bir Yol Şiiri - Kürşat S ...

Kırk yılımı tükettim çile, dert, keder, cefa
İhtiyaçtan satılık umutlar koydum rafa

Pazarlık çetin sürdü bedavaya bıraktım
Vicdanımın elinde bir onulmaz çıraktım

Bir yaralı kuş buldum, kaburgamın içinde
Örselenmiş, vurulmuş, terkedilmiş biçimde

İyileşmez bir yara sarmıştı her yanını
Avucumda yaşadı belki de son anını

Bakıp kaldım öylece, ölüp giden bir cana
Uğramaz dedim artık bir kez daha hüsrana

Bir daha acı çekmez, ölmez diye sevindim
Çıkardım karaları, beyazları giyindim

Düşüncemi boşlukta salladım gecelerce
Bir denklemi çözmeye çalıştım senelerce

Neden hayranlık duyar insanoğlu zalime
Efsunlumu firavun onu kutlu yapan ne

Korkusu Tanrısından daha büyük olunca
Tanrılaşır gözünde bir küçücük karınca

Ya nimet verdi diye yada korkudan tapar
İnsanların bir çoğu, böylece yoldan sapar

Düşünce sarmalıdır çeker bizi derine
Prizmada kırılan ışığın renklerine

Başını döndürürken bu cümbüş bu tantana
Katil olurda insan yine varmaz farkına

Oysa bir karanlıkta yol alırız bilmeden
Uyanmak kolay değil bu dünyada ölmeden

En büyüğü acının düşünmek ve bilmektir
Ve anlaşılmamak da bir bakıma ölmektir.