Kılavuzsuz Yaşamlar Şiiri - Fatos Huy

ağırlaşırken adımları
perde arkasından sırıtır
sahte sevilerin çelimsiz yüzleri
köşe başı yine ıssız...

yaşamın yakasının birini tutsa
diğerine geç kalmışlık...
ne çocuk
ne kadın
ne ana
ne de insan olabilmişti
toprağın ta kendisiydi oysa...

yaşlanmış teninde gezinirken efsanesi
telaşlı bir seyirme yerleşir göz uçlarına
cılız saçları omuzuna düşer
çekiştirir eski kirli elbisesini

tutturamadı yaşamın mayasını
masalı bitiyordu
kekremsi tat ile yaşayamazdı
tutkusu içinde hep dolandı durdu...

içindeki sessizliğin uğultusu dinmiş
yüreğide sıkışmıyor artık
ayitsizliğini arşa bırakıp
kuruyan dudakları
lirik bir dua mırıldanıyor
ne korku
ne telaş
ne kaygı
kıyametin bekleme odası...
sonrası
cennet ile cehennemin yol ayrımı...