Kılavuz istemem Şiiri - Ali Uzun

Yollarına baka baka yoruldum,
Gelmezsen de selam sal bana yeter
Ne dedim ki bana küstün darıldın,
Doğruyu yanlışı bul bana yeter.

Karlar erir seller coşar taşarsa,
Dağların ardında güneş aşarsa,
Göz görmez karanlık yere düşerse,
Yorgan döşek yoksa çul bana yeter.

Umutla yaşarım kesme ipimi,
Sana emanettir atma topumu,
Senden başkasına açmam kapımı,
Bayramdan bayrama çal bana yeter.

Aradım ben seni dağları aştım,
Bulmadım aşkından çöllere düştüm,
Güneş ile kumdan kavruldum piştim,
Seni sevdiğimi bil bana yeter.

Sebebim bu gurbet gülü yitirdim,
Bilmem ki göçümü niçin getirdim,
Bağlarımı kese kese bitirdim,
Üzümleri koruk dal bana yeter.

Virandır hanlarım bozuldu örü,
Eğer ölmez isem kalırsam diri,
Çiçekten çiçeğe konarken arı,
Petek kovan senin bal bana yeter.

Sensiz bana hayat işkence zindan,
Uzak değil yakın can çıkar tenden,
Yirmi yedi sene doymadım senden,
Gel gir şu koynuma kal bana yeter.

Kerbela’da susuz kalan ahına,
Hasan Hüseyin’in yüce ruhuna,
Bu yolda yas tutan kullar şahına,
Kılavuz istemem yol bana yeter.

Pirin dergahını ziyaret tuttuk,
Delikli taşında dualar ettik,
Dağıldı yuvamız Benliğe gittik,
Dünya senin olsun gül bana yeter.

Ali Uzun çöktü hayli yoruldu,
Ne şehit ne gazi Niyazi öldü,
Üç beş arsın beyaz beze sarıldı,
Mezarım başına gel bana yeter.

14 Mart 2004