Kibritince Aşka Kandil Şiiri - Seyfi Karaca

İnsanlıkla eş
Dünya ile haldeş
Sevmektir dost hatrına dosttan daha evla, evvela dost
Zamandan daha yaşlı, günden daha taze
Aşktan daha karayanık bir közün külüyle, göze alıp dumanı
Sevmektir ne eserse gönle koyan delilikle
Topraksa toprak, devransa devran
Zalıma,
Hayına
Zuluma....
Dik durup tek atan kalbin ne yaman değişmez ve dönüşmez hassasiyesiyle
Canı gönülden hayatı sarılmış bir yufkaca yüreğin
Can ise canana hediyenmdir sana deyip
Gel gidek bölüşek diye bir çığlığa tutuşup sonra kederi ve sevinci
Ateşse ateş
Ocaksa ocak
Dağlanmaksa dağlanmak...
Yoksa kibritimize çalacak çalmamız, buz koyasın ha yaraya buzzz..!
Buz yoksa tuz koyasın, çünkü bu sancı tarih onsuz yazılmadık
İnsanlıkla yaşıt ve aşkla eşit
İnsanlıkla divanelere düşmelerin sancısı...Dostum...!
Bundan dolayı yaşamaksa yaşamak çiçekle çalıyla dikenle..
Hele biri var ki gül hele...
Seven sevilen hele
Türkse
İnanolasın Türk...!

Seyfi Karaca.........Ocak / 12