Kibritçi Şiiri - Ali Yüksell

Bu sabah yerlere düşen yağmur damlalarını topladım.
Eve geldim kapıyı açık bıraktım.
Biraz gezindim.
Sana uzaktım.
Odaya geçip yatağa uzandım.
Uyudum, uyandım.
Gece olmuş kalktım.
Sersem sersem etrafa baktım.
Sana uzaktım.
Balkona çıktım.
Gökyüzünden birkaç yıldız aldım.
Aydan minik bir parça kopardım.
Çayıma kattım.
Biliyorum abarttım.
Seni gördüğümden beri böyleyim tatlım.
Odam soğuktu, içimden gelen sesler boğuk.
Açık kapıdan dışarı çıktım.
Ardımdan kapattım.
Sana uzaktım.
Acıktım. Cebime el attım.
Bir parça simite rastladım.
Yiyecektim seni hatırladım.
Boğazıma dizildi.
Sana uzaktım.
Uyanmaz olsaydım.
Rüyamdaydın.
Sonra uzaklaştın. Tutamadım.
Ağlamaklıydın gözlerin
Tek kelime etmedin,
Çoğalttım seni hayallerimle
Yine bana yetmedin.
Evden çok uzaklaştım.
Geri döndüm girdim.
Karanlıktı ışıkları yakmadım.
Perdeleri kapadım.
Elime resmini aldım.
Bir kibrit çaktım.
Yalan hayaller kurmadım.
Resmine baktım.
Elimi yakıncaya kadar kibrit, atmadım.
Son kibritimdi ve
Sana uzaktım.