Kibritçi kız Şiiri - Tuğçe Akbaş

Soğuk gecenin kirbitçi kızıyım ben, Üstümde incecik kar gibi elbise, Ayaklarım çıplak.
Birkaç kutu kibritim var, Kendime yakmam yasak.
Sokaklar ne kadar da güzel, senin gibi temiz ve ak.
Ak olmak yetmedi, bilir nedir acımak, Önce üşütür, sonra kıyamaz. Bedenim hissiz ama hoş bu tuzak,
İçimde neşeli bir hüzün. Dans ederdim de yürümez, geriden gelir bacak,
Elimde hâlâ birkaç kibrit kutusu, Gönül nasıl da ister hepsini yakmak.
Her kibrit beni sana getirse, Neşeli hüznüm belki bulur bir Azak.
Hayır, olmaz sana gelmek kibrit kadar yasak,
Uyku sevmeyen gözüm bugün nasıl da ahmak.
Gözlerimdeki niyet geceye bir veda olmak, Son bir kibrit ışığında, son bir nefes almak.
Sokakların sessizliğinde büyük bir tezat, Hissiz ve donmak tam da şu an zamanı, Kış rüzgârında, güzel bir son olmak.