Kibrin Sarayları Şiiri - Ali Asaf Rana

Kibrin sarayları yıkılıyor bir bir
Firavun'un çöl kulelerini yıkan bir damla su...
Belkıs'ın sarayları rüyaları süsleyen bir hayalden ibaret...
Sultan Süleyman'ın mührü vurulmuyor artık...
İmparatorluk tahtlari hep sallanırdı.
Yüksek katlı binalar mahpusu insanlık...
Yükseldikçe alçaldık.
Zaman zamana gebe
Keramet kuklaların kendi ellerinde.
Nefes tükenecek bir nefeste
Napolyon'un paraları tükendi
Bizans'ın güneşi battı
Osmanlı bir cihan hulyasıydı.
Yokuş tırmanan mekanik parçalar gibiyiz
Tükenirken yükselen
Her yanımızdan gıcırtılar
Her anımızdan zaman yakıtı sızmakta...
Asırlar devrilmekte üzerimize
Ve tarih diye okutulmakta mekteplerde...
Bir muallim kafası yaşıyor zaman
Ve mekanın değirmen ruhlu sınırları
... çarpıyor bedenimizi yerden yere..
Kalem ehlinin son mürekkep sızısı
Kitap ehlinin son çağrısı kulaklarda. ..
Bir bekleyişin sonsuz sabrına sığınaklar kurduk...
Hayrola,
Hayrolsun.