Kibrin Putları Şiiri - İsacan Yelken

Ey kendini bile bilemeyen aciz kadın!
Sorarlar: "Sen neden bu yalan dünyaya kandın?"

Nedir sendeki bu kadar bencillik ve kibir?
Sana artık bu dünyadan ne söylenebilir?

Yalan, kibir, bencillik… Var mı daha ötesi?
Sensin bu dünyada güzel sözlerin kölesi.

Kibir putlarını biz bir bir devireceğiz,
Sen cehenneminde yanarken biz güleceğiz.

Ne yazık! Acıyorum sana, ömrün beyhude...
Anacaklar: "Kendini düşünürdü merhume."

Sen böyle anılmaya layık mısın? Bir düşün!
Ancak fareler kanar gerçekliğine, düşün.