Kibrin Kibritiyle Yakmışım Sevdamızı

-Uyan Kendi Kedisi - Yarin ve yarın mutfağında aşk fareleri peynir bırakmadı.

Ona hissettiklerimi anlatamayacak kadar kibirliydim belki. Oysa aşk kibrin kibritini yakılmasını sevmez. Aşk gururun ortasında yakılmayı istemezdi. Yakılmış yanılgıları neden sonra anlarız ki?

Suç benim değildi, suç değillerde değildi zaten.Susmak aslında güçlü bir bağırıştı. Ben sustum severek.
Bizi beklemekten sıkılmış ayrılıkların dinamit diplerindeyim. Yıkılması zor taş bağrın duvarı mısın ki Ruhsu.

Görülmeye değer hiçbir şey seninle gördüklerimize değmiyor. Yüreğinden düşenleri toplamak kalbime iyi geliyor. Uzaklaşan adımlarımız; ama yakınlaşan düşündüklerimizdir. İnsan içinde geçenler kadar yakındır özlediğine.Mekansız hayaller kurdum içimdeki çocukla.

-İçimdeki çocukla sana sudan kentler kurduk.Berrak berrak pencerelerimiz var. Tebessüm dünyanın en büyük huzur seçkisidir.
Gülücüklerin kabarcık bu su kentinde.Kirlenmiş bütün suçlarımı duvarda kullandın. Aşka yeni mecazlarını ve sızılmaz sözlerini sıva olarak kullandım. Güzelliğinin iksirinden akan büyülü yarınlar yarime sunak oldu.
*Yine susadım sana. Yine su içre sular arasında sulandım su perisine.

Oysa aramızdakiler incecikti, aramız neden bu kalın. Neden ayrılığın duvarı bendimi benzemiyor. Gözyaşları yıkamadıysa daha ne yıkacak bu duvarları bilemedim Ruhsu.

İlgimizi örtmemiştik hiç. Şimdi bütün ilgiler bilgiler gibi yeniden okunmakla kazanılıyor. Oysa ilgi içsel dersti. Oysa ilgi kadının diyet ekmeğiydi
Hayatımın bir bölümünde aşk rolünde oynadım.Set aşkları gibiydi bizimki de.Orada başladı sevi senaryosu. Sen salına salına yüreğimi
korlara teslim ederken, ben hep seninle baş başanın ta başında kaldım.

Bence senden gidemeyen bu benle bir gün yeniden tanışmayı dene.
-Senin için uykusu kaçmış umutlarımı gör. Hep uyanık ümitlerimin aynasında algılarını tara.
-Suskunluk aslında çok konuşmanın sözsüz romanıdır. Sustuklarımın baş kahramanı olarak okunuyorsun bahtımda.

İçsel haykırıştır, anlatamadıklarımızın çok sesli filmidir suskunluk.

Bir kaçıştan bin kaçışa sürükleyiştir.Susturucu takılmış çığlıkların son aşamasıdır. O yüzden susmak hele bir kadın susuyorsa binlerce
kırgınlığın saklıca dile gelişidir.

*Ya da içsel restin sunuşudur.Sen susma Ruhsu. Bağrışların dili ile aşkın gülü arasında aksın sevi sürecin.

Oysa insan seçimlerinin iç öyküsüdür. Aslında içimizde öykücü bir yazgıcı var. İçimizdeki sessiz olayları yazar. Yani kafamızdaki o sestir.
-Bir çocuğumuz bu yazgıca öykücü dinler, onun sessiz konuşmalarına sözcüklerine kanarız.
O iç ses yargılayışımızı susturmaz. Hatta dedikoducu olarak çoğu kez doğru adımlarımıza karışır.
-İçimizdeki öykücü yazgıcı gerçek doğrularımıza zemin hazırlar.

Bu yüzden ruhumun kenti İstanbul gibi büyüyorsun.
İstanbul un en kutsi avlusunda iki yürek yumurtası var..Yarin kuluçka dönemi… Bu yüzden yavru özlemlerin Çamlı Tepesi gibi her yerden görüyorum seni.
Ve sonra soloya dahildir soldan uçan güvercinlerin sesi....Melodik bir uçuş bizimkisi.

ç’ağdaş atlaslarda rengine şifrelenir sevda
güzelsin diye güzellik okullarda ders olur
ilk öpüşüm,ilk sarılışım, ilk dokunuşum ilk sayfada
-Yoksa sen hep melek miydin

poetik ve pratik bakışlarında duruşum okunur
göz göze gelmenin dizesinde dizimin bağı çözülür
ve aşk egoit bir ruha bürünür
beni bulur ben’den sonra ben olan ben