Kibirlenme Ey Ölüm Şiiri - Basri Şimşek

Kibirlenme ey ölüm, olsan da kimine göre sen,
Kudretli ve dehşetli, gün gelecek düşecek masken.
Zavallı ölüm! Aslında ne gücün yeter bana,
Ne de yok ettiğini düşündüğün, tüm o insanlara.
Farkın yok, dinlenme ve uykudan, hatta sen onlardan bile,
Daha çekicisin ki insanlık akar bu nehirden kafile kafile
Ve yakında, en iyilerimiz tanışacak senin ile.
Bedenlerine huzur, ruhlarına kanat olacaksın.
Sen; umutsuzların, kralların, şansın ve kaderin hizmetkârısın.
Dostlarınsa; adları batsın, hastalık, zehir, savaş,
Uyutmaksa mesele, aynı işi görmez mi sihir veya haşhaş?
Hem de en temizinden. O halde bu gurur neden?
Kısa bir uykudan sonra, biz yürürken bahçelerinde ebediyetin,
Sen olmayacaksın artık, çünkü sen, o gün öleceksin.

DEATH BE NOT PROUD

Death, be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadful, for thou art not so;
For those whom thou think'st thou dost overthrow
Die not, poor Death, nor yet canst thou kill me.
From rest and sleep, which but thy pictures be,
Much pleasure; then from thee much more must flow,
And soonest our best men with thee do go,
Rest of their bones, and soul's delivery.
Thou art slave to fate, chance, kings, and desperate men,
And dost with poison, war, and sickness dwell,
And poppy or charms can make us sleep as well
And better than thy stroke; why swell'st thou then?
One short sleep past, we wake eternally
And death shall be no more; Death, thou shalt die.

John DONNE (1572-1631)