yeni bir göz çizdiler içime
paslı renklerinden teneke evlerin
yeşil ovaların
yağmuru ve buğusunun
lağım ve çöpe teslim oldugu
umutsuzluğun diger şekli Kibera
ben ağlamalara dirençli bir çocuğum Kibera
düşlerimde kaybolduğum çamurda
en sevdiğim arkadaşım
bir domuz
bir köpek
ve arasıra paylaştığım
bir lokma ekmek
derelerinde yüzdürdüğüm gemiler
usulca getirir ölümü
karanlık bir terkedilmişlik
kirli güvercinler taşır
gecelerimin yılgın sessizliğine
umut nasıl bir resimdir Kibera
ışığın kendi içinde kaybolduğu
yaşamak anlatmaktan başka olmalı
unutulmaya hazır hikayelerden bambaşka
sen anamı tanımazsın Kibera
şanslı bir evin çamaşırlarını yıkar şanslıysa
elleri tükenene kadar
ya da
şehvet sattığını son çare
bilir misin
bir torba yiyecek ve aids getirdiğini
saçlarıma takılan yırtılmış ellerinin
umudun güneşle battığı yerde
sen ölümü tanır mısın Kibera
yarının da çirkin olacağından emin olmanın acısıyla
gözlerinin pırıltısını on ikisinde kaybeden babamı
ve omuzlarının ağırlığını kaldıramayan bir cesedi
kim bilir nerede taşıdığını
ben çaresizliğin çocuğuyum Kibera
Afrika bir sırtlan kararlılığıyla içimi kemirir
sen
tanrının pembe rüyaları gözlerimizden çaldığı
Kayıt Tarihi : 10.12.2019 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
21. yüzyılın en büyük utançlarından biri olan varoşlar ve bu varoşlarda içler acısı bir şekilde yaşayan milyonlarca insan çağımızın ve kapitalizmin yüz karasıdır. Dünyanın en büyük varoşlarından bir olan ve bir milyona yakın nüfusunun çoğunun ,yiyecek bir şeyler bulmak için şehrin çöplüğüne giitiği Kibera Kenya'nın ve modern medeniyetlerin bir iç acısıdır.
TÜM YORUMLAR (1)