Kî dizane...
Dibe ku rojekê li bajarekî din.
Di demeke din de.
Destpêkên nû jî.
Şertên din jî.
Di hewaya baranê de, li nîvê kolanê.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta