Keziban Şiiri - Nihat Yurt

Sayende bitti her şey bele gördüm dert gördüm
Senin gibi vicdansız uyanmaz bir fert gördüm
Ne sen kadar bir katı nede böyle sert gördüm
Görmediğim belalar şermi kaldı keziban

biyyim artik tükendim hep peşinde koşmaktan
hep nafile sevinip hep beyhude coşmaktan
artındada durmadan dağ ve tepe aşmaktan
peşinde dokmediğim termi kaldı keziban

her sabaha kesin ben bin bir dertle başlarım
yıllar varki dert çekip ben kendimi haşlarım
sel oldular aktılar gözlerimden yaşlarım
kalmadı biu gözlerde fermi kaldı keziban

aradım hep aradım yedi iklim dört köşe
huzur olurmu huzur ne mutluluk ne neşe
kuduğun tuzakları hep gördüm ben peş peşe
yıkılmadık bir mekan yermi kaldı kezibah

sordum ve soruyorum gördüğüm her bir ferde
dedim ya ben ben seni arıyorum her yerde
dağda taşta vallahi nerde olursa nerde
sormadığım bir canlı ermi kaldı keziban

illallah dedirttim be canıma tak etti tak
senin yaptıklarını etmedim ben asla hak
tabancamı doldurdum doğrulttum kendimer bak
namluda tek son inan mermi kaldı keziban

bazende bir amaya yada dilsize lal'a
bazende bir yeşil'e bazen kırmuzı al'a
bak sen şimdi düştüğüm tam bir perişan hal'a
sormadığım çol çocık körmü kaldı keziban

Seni izlerdim seni sen vardın tek önümde
sag vede sol yukarı benim her bir yönümde
her bi yolda daima her viraj her dönümde
ser bilirdim ser seni sermi kaldı keziban

her zaman sen işveyle vede her zaman nazla
nihadim ah yanıyor değer verdim çok fazla
altın sanardım seni bağırırdım avazla
sende ne bir altınlık zermi kaldı keziban ---NİHATTAN

sermi
zermi
ermi