Kezban Hanım Şiiri - Şahbettin Uluat

Yirmi üç senelik yol arkadaşım
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
Sevgilim, sırdaşım ve de yoldaşım,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Namus ve hayâda sen bir örneksin,
Annelik, aşçılık bunlarda teksin,
Beş böcekli ailemizde çiçeksin,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Sen baştan ayağa zümrüt, mercansın,
Tanıyıp bildiğin herkese cansın,
Benim için bulunmaz bir canansın,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Bir görüşte vurulmuştum ben sana,
Çarpılmış, aşık olmuştum ben sana,
Candan sevip tutulmuştum ben sana,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Kahverengi gözün, hep doğru sözün,
İnanç ve şefkatle yoğrulmuş özün,
Her mevsimin güzel, baharın, güzün,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Seni seviyorum, anla, bil işte,
Yetmiyor sözcükler, şaşkın dil işte,
Gül bahçesi yüzün, her bir gülüşte,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Fedakâr, çalışkan, yardımseversin,
Mevlam her ne dileğin varsa versin,
Tek yanlışın, ara sıra küsersin,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Sana on üstünden yüz versem azdır,
Seni hep sevmeye söz versem azdır,
Ömür boyu sevip güldürsem azdır,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.
*
Kezban Hanım, evimizin direği,
Baklavası, balı, ekmek, böreği,
Esirindir Şahbettin’in yüreği,
Kezban Hanım sen başımın tacısın.

03.01.2007
08.45