Sen bu matemli odaya
Hangi güneşten koptun geldin...
Eşyalara sinmiş acı hatıraları
O yıldızlı gözlerinle
Silemeyeceğini bile bile
Sen hangi geceye
Geceler sabahlara
Ümitlerle erdi
Pervane de ışığı
Ancak bu kadar sevdi...
Ümitler yarınlara
Bu sigara
Dudağımı yakmadan söndürmem
Bu zorlama muhabbetler de
Sıkamaz artık canımı
İnsan yanacaksa
Ruhundan etine yanmalı...
Tepelerden
Pırıltılı ateşler dökülür denize
Bodrum gecelerinde
Sahil kavrulur
Dalgalar kaynar
Yalnızlığın boğazına sarılırım
İçimde şarkılar söylüyor aşk
Veda makamından...
Notalar gittiğin yollara diziliyor
Sol anahtarsız ve ölçüsüz
İçimde şarkılar söylüyor aşk
Hasret makamından
O akşam
Başka bir hâlin vardı
Sanki
Ayrılmak için buluştuğumuzu biliyordun
Aramızda mevsimsiz rüzgârlar
Ve gözlerimizde
Ne kadar kolay söyledin
Bitti...!
Bakışların buz gibi
Gözlerin utanmazca bencildi
Çakıl taşlarını
Çalmayan telefon zillerinde
Küf tuttu bekleyişler
Kimsesizliğin durgun kıyılarında
Yosunlandı belirsizlik
Biz ki giden sevgilileri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!