Toprak Kondal, Isparta'nın Yalvaç ilçesinde doğmuştur. Şiir ve edebiyâta karşı ilgisi 14 yahut 15 yaşlarında başlamıştır. O yaşlarda sade ve yalın bir lisânda,âlem-i pür-mihneti ve hayâtın absürt vaziyetini ele alan şiirler kaleme alarak melankoli ve kinaye adı altında genç okurlara bir yâd olmak ve idrâk-ı şûr vaât etmek istemiştir. Vakit geçtikçe,bu ele aldığı konuların içine gündemdekj toplumsal çürümeyi ve bireysel bunalımı ele alarak,17 ve 18 yaşlarında vaktiyle Tanzîmât Dönemi geleneklerinin en görkemli Dîvân şiirlerini günümüze mahiyeti ...
Âb-ı engûr veş nefes alır çeşm-i giryânının âveri
Vahdet-i dost arzuladım ki sen menem giryânıma arâzi ola idin
Acîbe var mıdır ki dilsiz bir âdem olasın mene gâh-ı âilende
Olmuşam bu âfâkî âlemin adl-i adîmülimkânından âgâh
Kasvetle solan rûh-i pür-ıstırâbım
Tab-ı divânenle kıyâm eyler hâl ü şânım
Nahif vü sâfdır ibtisâmın
Nefret eylerum fakat doyulmaz hilkâtın
Love loves no delay; thy sight,
The more delayed,the more divine!
O come,and take from me
The pain of being deprived of thee
Thou all sweetness dost enclose!
Kabirin selâmeti idi ezelî âcizî
Demirden idi ayyaşların geçtiği âbâdî
Noksansız mı ki bu kamû insân
Ağleb-i ihtimâl solacak kamû ağsân
Saat gece sıfır-sıfır sıfır-bir
Dilbere feryâdım koskoca kibir
Basbayağı mânâsız bir dram
Kime sorsam mel'ûn bir kuram
Evvelden sandım sâf bir sızı
Kararmış benliğimde gördüm seni bir ışık,
Zannettim ki bâd-ı gâmda seni de sıkışık.
İnsâfıma sezâ idi acz-i mihr-i vaziyetin.
Moral diye kezâ mağrur idi keyf-i mahiyetin.
Nerede bana atfedilen o rûşen bahâr?
Katre katre dökeceksin çeşm-i giryânını
Seller gibi bileceksin malûmat-ı arzı
Suâllerleyse ki vaktin kalmayacak merakın
Himmet eyle ki kezâ kalmasın iştibâhın
Felek-i pür-gam bile nâmerd sen ki sâye-i sâf
Ne olur ta'lik etsem nâmerd aktâr-i bedenimi
Efvah söyler daima dârûnumun mihrini
Dereke dendi aşılmaz benim için
Hayât dendi nefret ettim benim için
Yetmez her tafsilâtına hezâran lûgâtım,
Bürüdüğün gönüle sahibim ben ve hayatım.
Yüzüme çarpan ayazla okşar beni sadakatin,
Bitmez,yetmez anlatmak seni nev-bahara.
Âkil idi menim erdemim
Zanneder şemşîr-i zebânımı âfir bu beşer
Bir rehe saptımmı
Süfehâ işitir nutkumu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!