kestiler anne dalında düşler kurduğum ağacımı, yeşeren yapraklarına rağmen kestiler.sana geç kaldığım kadar geciktim hayata.sevdiğim oyuncaklarım gibi dilsizdiler.önce doğduğum sokağı terkettim.ardından bu şehri..çünkü, neleri kaybettğimi her sabah yeniden söylediler.yüreksizdim,yüreğimi sevdiğim kıza gelinlik diye giydirdiler.isimsizdim,her harfinde sus usatası yani, kimseler sormadı ben söylemedim.artık aç sofraların en doymazı bendim.kurulmadı ben de yemedim.arasıra anımsarım anne en yakın arkadaşımdı huzur yıllardır göremedim.hep geç kalan adam oldum vaktinde gelemedim.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta