Kestiler Anne Şiiri - Oğuz Kıldiş

kestiler anne dalında düşler kurduğum ağacımı, yeşeren yapraklarına rağmen kestiler.sana geç kaldığım kadar geciktim hayata.sevdiğim oyuncaklarım gibi dilsizdiler.önce doğduğum sokağı terkettim.ardından bu şehri..çünkü, neleri kaybettğimi her sabah yeniden söylediler.yüreksizdim,yüreğimi sevdiğim kıza gelinlik diye giydirdiler.isimsizdim,her harfinde sus usatası yani, kimseler sormadı ben söylemedim.artık aç sofraların en doymazı bendim.kurulmadı ben de yemedim.arasıra anımsarım anne en yakın arkadaşımdı huzur yıllardır göremedim.hep geç kalan adam oldum vaktinde gelemedim.