Küçük bir çocukken
En sevdiğim mevsim kestane mevsimiydi
Ocaklar kurulup meydanlarda
Çizilen kestanelerin olduğu mevsimdi
Sobanın en sevdiğim yanıydı
Lezzete açılan bir kapı olması
Kestaneler üstünde pişerken
Sobanın gözüne patatesleri koyardık
ve kestanenin yanına bir tutam tuz
Yanında birde sıcacık bir bardak çay
Ve muhabbetin neşenin en samimisi
Her kestane mevsimi bizim evdeydi
Ve o kestaneler tükendi sanki
Yada birlikte neşe bulacak insanlar.
Eskisi gibi yine meydanda kurulu kestaneci
Ama nedense hiç tatlı değil kestaneleri
Muhammet Furkan Sayan
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!