Keşke Olsan..!
Yüreğime gömdüğüm, üstünü binbir çiçeklerle donattığım yürek sızım...
Acaba insan sadece bir kere mi sever gerçekten? Başka yüreklerdede hisseder mi o çağlayanlar gibi coşturan mutluluğu? Kendini bir boşlukta mı hisseder yoksa?
Biriciğim kandırıyorum kendimi sürekli.Yüzümü gülüyor görenler birde gelsin yüreğimi ziyaret etsin! Gözlerinde kendimi bulduğum..Hayatın elinden tutmayı öğretenim.Gittiğinden beri içimde anlamsız bir hüzün var.Gülerken bile canım acıyor. Bazen öyle ki yokluğa gömülüyorum.. Kimse görmeden ağlıyorum. Ve gözyaşlarımı mücevher gibi saklıyorum. Onlar senden kalan tek hatıra bana. Kimsenin bilmesine izin vermiyorum bu yüzden.
Bir yangındın ki denizlerin bile söndürmeye gücü yetmezdi. Şimdi o yangını bir avuç yürekte nasıl tutabilirim acaba? Yoksa dilde olmayınca gönüldende uzaklaşır mı diyorum. Fakat şu koca dünyada SeNin gibi bakan, SeNin gibi anlatan bir kişi daha olmıcak bana. Aşklar saf olmıcak. Dünya çıkar için çatışırken sevgi nasıl saf kalabilir ki?
Keşke olsan.. Olsanda anlatsan uzun uzun.İçimi ürperten yalnızlık duygusuna kapılmasam. Hayallerim boş bir sayfadan ibaret olmasa. Geçmesi uzun bir yolculuğa çıkmasam. Seni her andığımda üzülmek yerine mutlu olsam.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
