Keşke insan olarak kalmayı becerseydin,
Cüzdanın yerine, vicdanını dinleseydin,
Ben ben demeyip, biz demeyi bilseydin,
Son anında, keşke, keşke demeseydin.
Haramzadeler, cahiller iblislerini besler,
Helaller, ilahi ilimler imanını besler,
Hak yol, tövbelerle hep seni bekler,
Son anında, keşke, keşke demeseydin.
Doğrular varken, yanlışlara daldın,
Çalışmak varken, yan gelip yattın,
Kendini her kesten uyanık sandın,
Son anında, keşke, keşke demeseydin.
Keşkeler dünyada fayda vermedi,
Seni yanlışlardan döndüremedi,
Ölenler seni hiç düşündürmedi,
Son anında, keşke, keşke demeseydin.
Alimler, dostlar uyardı dinlemedin,
Ezanlar çağırdı umursamadın,
Azrail(As) yakaladı, kaçamadın,
Son anında, keşke, keşke demeseydin.
Eyyup Akmetin
Kayıt Tarihi : 19.2.2021 07:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!