Keşke Şiiri - Bülhev Es

Geceleyin sessiz sokaklarda yürüyen bir adam,
Ay ışığının altında, düşüncelerine dalmış.
Aniden, iş hanının gölgesinden çıkan bir siluet,
Jartiyerinden kanlar süzülüyor, yardım diliyor sessizce.

Adam duraksar, gözleri korku ve şaşkınlıkla dolu,
Karşısında duran, yaralı ve çaresiz bu yabancıya bakar.
Kalbi hızla çarpar, adımları geriye doğru,
Ve korkunun sesiyle, koşar uzaklaşır oradan.

Sokaklar tekrar sessizliğe bürünür, ay yalnız kalır.
Adamın vicdanı, ağırlaşır her adımda,
"Keşke yardım etseydim, keşke," diye düşünür,
Geceye karışan pişmanlık, göğsünde bir yara gibi sızlar.

O geceki yüzleşme, zihninde döner durur,
Kanayan bir yara, yardım dileyen bir göz,
Karanlıkta kaybolan insanlık, korkunun gölgesinde.
Adam, yalnızlık içinde, keşkelerle dolu bir sabaha uyanır.