Keşke Şiiri - Kül Çiçeği

kimse duymadı yakarışlarımı,
kimsenin duymadığı bi yankı gibi.
ben büyürken sen susuyordun,
suskunluğun içimi dağladı.

senin bıraktığın izler,
gecenin en keskin yeriydi bende.
sevgi sandığım her şey
birer birer küle döndü,
dudaklarımda kalan sadece acı bir "keşke".

öfkem var sana,
adını söyleyince bile
kalbime saplanan o kalp kırıklıkları.
bir kere bile sormadın
"iyi misin?" diye,
ben parçalınırken bile.

içimde büyüttüğüm nefret, bir günün değil
yılların biriktirdiği
karanlık bir bataklık,
ve ben o bataklıkta bir lotus.

bıraktığın boşluğu
kendimle dolduruyorum
sen yoksun,
ama ben varım.

ve bu şiir borçlu olduğun çocukluğumun çığlığı.