Keşke Şiiri - Alper Cankaya

Yıkılan yokolan ve kaybolan tüm güzellikleriyle
Belki bir o kadar kadarda yakın
Azrail’in sessizliğiyle
Bilindik bir veda havası
Vadesi dolan bir yaprak düşerken suya
Annem kadar narin
Bir kuş kadar özgür
İpini kopartan uçurtmalar kadar çoşkulu
Zaferin şarabıyla yıkanmak varken
Hangi kurşunlara dağladık yürekleri
Yazılmamış romanlardık önsözü “kader” yazan
İmzalar hep tanıdık simalardan
Her yeni gün bir gün daha katlettik
Uykusuzluk aldı
Geceler yalnızdı
Kimi zaman gecelere
Kimi zamanda yalnızlığımıza titredik
Bir bir biriktirdik günahları
Her adım aklımızda koşarken
İnfilak ettik kimi zaman
Hani “YETER! ” dediğimiz o an
Süzüldü yanaklarımızdan iki damla gam
Yetim kaldık hepimiz
Ayrı sevdalarımızdan
Aynı hasreti kokladık
Yazdık kanlı kalemlerle noktaladık en güzel şiirleri
Kim bilir ne kitaplar ne şiirler yok oldu
Hiç okunmadan niceleri
Neler yazardı GECE
Keşke keşke olsaydı elleri.....