Kesit Şiiri - Reyhan Sur

kimimizin bebekliği uyutulurdu
panasonlu çaylarda
çocuk yüzlerimiz kavlardı
yaylalarda dağlarda
yalaz alevlerde yanaklarımız... vururdu poyraz

topuk yerlerinde sur gedikleri açılan
yün çoraplar giyerdik
keçi kıllarından eğirilmiş
bembeyaz... gözerdi anam öpülesi elleriyle
yüreği gibi...

kıl kebeler üzerinde
tek göz odalı kerpiç evlerdeydi yaşantımız
misafir ayyakkabısı gibi dizilip yan yana
hercai çiçeklerine koyardık başımızı
kanaviçe işlemeli

nerede şimdi kardeşlerimiz...

suyla toprak el ele
çamurdu oyuncaklarımız
bir arı soksa bile çamur sürerdik kopan etimize...
tekerlemelerle kümbetler yapar
yakardık sonra kubbesini

anofeller devriye gezerdi kan denizimizde
hücrelerimizde, gizli defineler arardı belki
en çok da beni severlerdi
sıfır negatif kanım iyi gelirdi onlara
...

anlatacak ne çok şey geldi
şimdi aklıma
boşver gitsin... bu bir kesit
döllenmiş yumurtalar gibi
üreyecek anlattıkça

ah anam
canevim
kekliğim
nerede kına oyalı ellerin şimdi
üşüyor musun biriciğim...

bak.. geciktim işte... özlettim seni
hiç gecikmezdim oysa
oyalanmazdım yollarda okul dönüşleri
üzmezdim yüreğini

şimdi... ben uyutuyorum duygularımı anasonlarda
gelmek istesem de gelemiyorum
istemekle de gelinmiyor ki...