Kesit Şiiri - Zeki Tüyen

umutlar yağıyordu zamanın kucağına
köyden kente geldiler altı nüfus
toprak yok
toprak yok bir dilim ekmek gibi
köyden kente geldiler zorunlu
kan davası kara yazgı alınlarında
topraksızlık ağır bir yük omuzlarında
köyden kente geldiler umutlu

önce başlarını sokacak bir ev düşündüler
ankara soğuk geceleri
ankara görkemli
beton yığınları arasında yuva özlemi
yanardağ örneği taştı yüreklerinden
yükseltepe'ye kondular bir gece
yükseltepe'de gecekondular
yükseltepe'ye kondular bir gece
ellerindeki, avuçlarındakilerle

bu evin çarkı dönmeli dediler inançlı
baba inşaatlarda çalıştı çalıştığınca
çocuklar okumak özlemi içinde
mutluluk simgesi yarattılar yine de
büyüdü sorunları arşın arşın
umutluydular tüm sorunlara karşın

bir gün iş bulamadan dönüşünde eve
bu akşam açız dedi baba usulca
bu akşam açız çocuklar
bir tencere yer sofrasında umut dolu
soğan kırdılar
mutluydular
gülmediler hiç
ağlamadılar da
salt sustular
yazgı diye soluklandı anaları
kan kustular

ankara; 20.11.1974