Kesişen Yalnızlıklar Şiiri - Melih Coşkun

Yalnızlıkların kesiştiği uzak bir yolda
Karşılaştık ilk defa
Biraz tedirgin
Ve biraz yabancı
İlk defa görüyor olsam da
Tanıyordum seni asırlardan beri

O akşam, koskoca bir ömrün
Aktığını gördüm göz pınarlarından
Uzatıp ellerimi silmek istedim,
Silemedim,
Tren yollarından bahsettin
Dedin ki;
Aslında hayatın ta kendisidir tren yolları
Ve ben dedim ki o anda sana;
Hayat dediğin uzak yolların kesişmesidir
Aslında bir sebebin sonucudur yeryüzünde yürüyüşün

Seçtiğim her yolun ağırlığını kendim taşıdım kısa hayatım boyunca
Pişman olmadım yaşadığım hiçbir şeyden
Pişmanlığım sadece yaşayamadıklarımdandır
Hayaller sadece yaşama sebebimiz
Hiçbir şey tamam değildi oysa
Ve hiçbir zamanda tamam olmayacaktı hiçbir şey.

Giderayak rastladım sana
Ömrümüm bütün güzellikleri gibi
Giderayak gördüm
İçinde ağlayan güzel çocuğun gözlerini

Gittiğim her yerden
Bir şiirimi yarım bırakıp ayrılırdım hep
Geri dönüp tamamlamak umuduyla
Yaşamak için
Hep eksik bırakırdım kendimi
Şimdi bütün şiirlerim noktasız
Ve yaşanmamış yanım hep yarım

Şimdi eksik kalan yanımı tamamla benim
Kaldığım yerden yaşamaya başla hayatımı
Ve içinde ağlayan çocuğu susturma sakın
O susarsa
Bil ki bir şair daha ölecek içimde bu akşam...