Kesik musluk Şiiri - Zübeyir Kara

son deminde solunum
son hecesinde
bakıyor pür dikkat ile
gerçekte neyi görmek istiyor ki

tele dizilmekte inci misali
halkada yerini alacak ya
sanki susuz kuyuların suyunu
o tammalayacak

gülümsemekte neymiş
tebessüm kahkaha
bir umut ki hep olacak
elinde yakutlar var
karanlık heryer görmüyor ki

bak astı yine suratını
yine ne oldu
yokmu sıvazlayan sırtını
koş koş belki görürsün
çölün otasındaki serabı

bitsin hadi bu dize de
uzadıkça eziyet yine saracak
dilki kalbi hiç anlatamayacak
insan bu insan
çoğu kendini bile anlayamayacak