Kes! Yapma Tantana!

Her köşe başında bir felaket, bir musibet, bir bela.
Herkes gergin, ve kuduz gibi, ve birazcık budala...
Güzel insanlar tek tek, ederken bize veda,
Bir nesil yetişti ki, rezil, rüsva, maskara.

Doğru ve namuslu olmak etmiyorken on para,
Sosyal medyada soyunmak, gelir oldu kızlara
Uyuşturucu, bahis binbir batak adamlar
Yapma, etme desen, der "kes yapma tantana."

Çocuk anadan mutsuz, ana evlatdan umutsuz
Hâlbuki Anadolu çok kaldı ekmeksiz, tuzsuz.
Fakat hiç olmamıştı, insanı böyle ruhsuz.
Bu savaşı kaybettik, hemde tüfeksiz topsuz.

Hak ederdik eskiden biz bu güzel Bayrağı,
İncitmezdik bu kadar! Şehidi, Şühedayı!
Bir hilkat, bir sancak, Türkün töresi vardı.
Artık tek bir hakikat! Elde bi Bayrak kaldı.

Bana da diyorlar durma git, neden kaçıp gideyim.
Azda olsa bir çaba, bir bilinç yükleyeyim,
Doğruyu söyleyin sizde, özümüze dönelim.
Hiç umut yoksa bile, serde Türk'ün kanı var.
Bu gençliğin atası Alparslanlar, Yavuzlar.
Ülke bizim ülkemiz, yar etmem kurda kuşa,
Mücadeleye devam, dizseler de kurşuna..

Ramazan Mücahit Korkmaz