Dünya fani dedikçe, talep ettin hep onu
Dönüp sırtı ahrete, dert etmedin hiç sonu
Döndü zenci saçına, en nihayet şu konu
Yeter artık talebin, kes sesini ey gönül!
Ne kurduysan gündüzde, girdi gece düşüne
Fena dar’ın aşkını, alıp koydun döşüne
Kam almakken niyetin, bela aldın başına
Yetsin artık şu sevdan, kes sesini ey gönül!
Yaşın aştı elliyi, uyanmadın hala sen
Kem kıstasın yüzünden, iyi dedin kele sen
Şu acayip tavrınla, destan oldun dile sen
Yeter onca rezillik, kes sesini ey gönül!
Her naneyi deneyip her kerihten tattın ya!
Memnu meşru demeden, tatlarına baktın ya!
Pek sevdiğin zevk sefa, değil miymiş bir rüya?
Bıktım senin aşkından, kes sesini ey gönül!
Anlamadım doğrusu, deli misin sen nesin?
Yok, şuurlu bir işin, tartışmasız ve kesin!
Ama artık taviz yok, kararlıyım bilesin!
Ihıp Hakkın emrine, kes sesini ey gönül!
Abdullah Toroslu
18.08.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 18.8.2013 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!