Kervânî 2 Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Gene ıslandım
Gene bir bahar daha kayıp gidiverdi avuçlarımdan
Tam da güneşle dost olurken

Gene bir kervan gördüm rûyamda
Gene alıp kaçırıyordu beni zerrin ırmak dağları eteklerinden
Tam da kanamışken avuçlarım

Gene anam seslendi bana
Gene gitmem diyordu başımı vermeden başının uğruna
Tam da başımı almışken avuçlarıma

Avuçlarım...
Bir isyan sızar parmaklar arasından
Alır sessizlikleri, gömer istenmeyen dualarla kara cedde
Avuçlarım...
Bir şiir dökülür parmaklar arasından
Alır çığlıkları, boğar kızıl tan ağaran kale zincirleriyle
Avuçlarım...
Sâbit çeker damarlarımdan sevdâmı

Kervan kervan
Vazgeçtim herşeyden, vazgeçtim serden
Anamı da bırak yanımda kalsın
O da görsün dönenceleri
O da bilsin nedir asrın rengi
Yürüsün isyanlar dilde isyan türküleri
Kan tükürsün bayraklar dikildikleri yere
Kervan kervan
Vazgeçtim herşeyden, vazgeçtim serden
Anamı da bırak yanımda kalsın

Bizi bu etekler paklar...

(istanbul-2003)