Kervan Yükü Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Acıların kervanı geçti,yüklendiği gölgelerde.
Yandı yine şu gönüller,kırdığı tüm testilerde.
Akan zamanlarda garipler ağladı,sevgilerde.
Fırtına bulutlarında soldu,tarifsiz kederlerde.

Her yükün inleyen acı sesi,ağırlığına göredir.
Duyduğun en acılı sesler,inan hep yürüktedir.
Tüllere sinen gölgeler,ışığında sanki siperdir.
Basılan ayak izine toplanan,dökülen terlerdir.

Her geceye doğan,yıldızlarımda sabahladım.
Uykunun karanlığını,her gece yüküme sardım.
Yokuşlara konan ayaz gece,tozunda yandım.
İnan sessiz göçen,hep kervan izinde ağladım.

Dumanlı vadide kayboldum,acıyla savrulurken.
Soğuk suların hasretiyle uyandım,kavrulurken.
Derdim hep kilimlerde desen oldu,dokunurken.
Çilemin ayak izi kılavuz oldu,gönülde yürürken.