Kervan Şiiri - Semih Eratlı

Kimdim, neydim bilemem, bir deli toydum,
İşte yaşam dediler, onlara uydum,
Kah acıktım kazındım, kah ganî doydum.

Yollara koyuldu, Semih Baba kervanı
Derdi veren Mevlam, elbet verir dermanı.

Ateş düştü gönlüme, bir dilbere vuruldum,
Limana çapa attım, sessizleştim duruldum,
Ol güzele eş oldum, kurum kurum kuruldum.

Yollara koyuldu, Semih Baba kervanı
Derdi veren Mevlam, elbet verir dermanı.

Kurulmak güzel ama; hani tencerede aş,
Karnımız acıkınca, Hanımda çatıldı kaş,
İş lazım, para lazım, başladı bende telaş.

Yollara koyuldu, Semih Baba kervanı
Derdi veren Mevlam, elbet verir dermanı

İkiyken üç, dört olduk, dünya tatlısı kızlar,
Aman o ne güzellik, amanin o ne nazlar,
Başladı siparişler, başladımı durmazlar.

Yollara koyuldu, Semih Baba kervanı
Derdi veren Mevlam, elbet verir dermanı

Yıllar geçip te sahip olunca diplomaya,
Geliverdi görücü, nabzımız yoklamaya,
Sessiz sakin yüreğim, başladı hoplamaya.

Yollara koyuldu, Semih Baba kervanı
Derdi veren Mevlam, elbet verir dermanı

Biri trene bindi, son durağı bekliyor,
Diğeri diplomaya bir diploma ekliyor,
Yaş oldu elliiki, uzuvlarım tekliyor.

Buraya kadar geldi, Semih Baba kervanı,
Şükürler olsun Rabbim, verdin daim dermanı.