Kerpiç duvarlı evimiz,
Güneşle ısınan bir çocukluk gibi;
Ne zaman hatırlasam
Toprak kokar içimin en derin yeri.
Avlusunda sessiz bir yaz uyur,
Kuyusundan serin sular çekilir;
Çatısında leylekler nöbet tutar
Her mevsim başka bir hikâye birikir.
Geceleri lambası sarı,
İçinde huzur ağır ağır;
Ne rüzgâr unutur o kapıyı
Ne biz unuturuz o çağrıyı.
Kerpiç duvarlı evimiz,
Sade, yoksul belki…
Ama bize bir ömür
Zengin bir kalp bıraktı geride.
Kayıt Tarihi : 8.12.2025 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!