Kermesleri Sever ve Desteklerim

Asi benliğim yine, bir yüreği incitmiş,
Akıllanamayacak, bir günahı işlemiş…

Susmayı beceremem, oldukça neşeliydim,
Hayır, konuşuyorduk, sohbette edepliydim…

Ahlâk dışı konuşmam, konuşanım da olmaz,
Çevreme hiç bakmadım, nefsim dahi lâf atmaz…

Bu kermes ortamıydı, bir cadde kenarında,
Masalar, sandalyeler, çok geniş bir alanda…

Tanımadık kişiler, yiyor ve içiyoruz,
Sesli konuşuyorum, sonra kovuluyoruz…

Sesim nedense çok gür, çok mu dikkat çekmiştim?
Genelde utangacım, bunu hak etmemiştim…

Kahveye dahi gitsem, konuşma kültürüm yok,
Sesim kalın ve de sert, itibarımsa hiç yok?

İnceltemiyorum ki, hem makaslayamam da,
Yanlış anlaşılırım, eğitim yok şahsımda…

Kalplerimiz temizdi, hem birleştiriciydi,
Sözlerimiz diniydi, niyetimiz belliydi…

“Masadan kalkın ve de derhal gidin! ” denilmişti,
Yerimizden kalkmıştık, ruhumuz incinmişti…

(1996)