/…, ama canımın içi.., hep öyle değil midir,
sonu mutlulukla biten masalları okumak,
sonunda kerevete çıkmak içindir./
ancak içimizdeki aydınlıktan taşan, kızıl ötesi ışınlar bize gösterir ki
aşılması en zor mevziler saklar arkalarında.., o inanılmaz müjdeleri…
… kıvılcımlı nal sesleriyle tozu dumana katan atlarımız…,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
