Kerevet Şiiri - Tamer Üreyil

Öyle bir şeyler yazmalı ki
Seni anlatmalı şimdi,
Üşüyen dallara,
Üşüşen kuşlarla,
Düşüşen yapraklara...

Öyle bir şeyler yazmalı ki
Seni unutturmalı şimdi
Bakılan gözler,
Verilen sözler,
Gidilen yerlerde...

Öyle bir şeyler yazmalı ki
Seni öldürmeli şimdi
Tapılan bedende,
Yakılan yürekle,
Yapılı bu mabette...

Öyle bir şeyler yazmalı ki
Seni okumalı şimdi,
Gelen yalnızlığa,
Filizlenen bahara,
Dalgadaki anafora....

Sonra sarılıp uyumalı yorganlara,
İç veya hasret çekmeden,
Neden gitti demeden.

Öyle bir şeyler yazmalı ki
Seni yolculamalı şimdi
Uyandırmadan,
Utandırmadan,
Kıskandırmadan,
Güldürmeden,
Ağlatmadan.....

Sende azalıp,
Hayata çoğalarak,
Masalsı kerevetine çıkan...