Kereste Durağı Şiiri - Selin Erolu

sanki içimi boşaltmışlar
bir zaman duygularla dolu olan içim
şimdi bir kereste durağında
yaşlanıyor sonra kuruyor her yağmurda
yeniden doğmak çığlıkları atıyor
izin vermiyor zaman istiyor ki
kalsın o durakta hareketsiz
izlesin gelip geçenleri
bir zamanlar böyleydim dedirtsin
yeşerirdim sonra çiçeklenir
vakti gelince savrulurdum etrafa
yapraklarımı toplayanlar görür bilgeliğimi
daha yeşerecek yeşilin on bininci tonuyla
bir zamanlar böyleydim
şimdi kara kuru, kahverengi ölü
rengi solmuş da değil rengi yokmuş
bir kereste durağında