Kerbela'da Su Diye… Şiiri - Haydar Demoğlu

Kerbela’dan günümüze,
Döner gelir, her yıl bize.
Yaslar dolar, evimize,
Yanar içim, su, su diye…

Yavuzhan’dan bugünlere,
İftira vardır bizlere,
Her asırda, zulüm bize
Yanar içim, su, su diye…

Ne dine ne milliyete
Katarız, şehit, şehide,
Kıyılmaz aman diyene,
Yanar içim, su, su diye…

Necef’de; İmam Ali’ye,
Kerbela’da; Hüseyin’e,
Zehir verdiler, Hasan’a,
Yanar bağrım, su, su diye…

Gözyaşlarım, döndü sele,
Şehitler yara, içimde,
Matem derler bu güne,
Yanar içim, su, su diye…

Susuz kalan, şehitlere,
Derman yoktur bu dertlere,
Canım versem olmaz çare,
Yanar bağrım, su, su diye…

Kara giydim, kan ağladım,
Hep aklımda, unutmadım,
Unutsam, olurum zalım,
Su, su, diye yanar bağrım.

Kerbela, yürekte yâre,
Bu dert, bende pare, pare,
Ölürsem, mezarım bile,
Yanar, Şah’a su, su diye…

Zulüm gören insanlara,
Yanan kesilen canlara,
Öldürüp ad, koyanlara,
İnsaf et; su diyen cana.

Hak’kı bilen hak diyene,
Su verilmez mi? Ölene,
Lanet; olsun öldürene,
Yanar içim su, su, diye

Kerbela’dan Çaldıran’a,
Çaldıran’dan, Sivaslara,
Çorum, Maraş, Malatya’ya
Su diyenler yandı nara

Bu yaralar, başka yara,
İnsan olanın, insana,
Revamıdır, zulümü ha!
Kıyamam su, diyen cana

Demoğlu; nedir çaresi,
Kerbela’dan gelir sesi,
Feryatları, inlemesi,
Kulağımda, su, su, sesi
(Haydar Demoğlu-İZMİR)