Kentin Yeni Efsaneleri 3: Çiğlili Ahmet Abi

ne uzun şarkıdır bitmez sabahlara dek
ölümün ellerini avuçlarına alır da dinler
rakısı, sakız leblebisi önünde
içerden pavurya mücverinin kokusu yayılır

ne yalnızlığa dair bir hikaye
ne eski dostlardan kalma bir resim
son yangında yitirdi geçmişini
yandı yarım saatte bütün mahalle

kapısının önünden geçmiyor
köpeği daisy’yi gezdirme bahanesi ve
bal rengi gözleriyle aşk
o da beklemiyor artık iskelenin önünde iş çıkışı

ne makedon şarkıları çalınıyor yaz akşamları “arsa”da
ne geceleri koşuluyor deniz kıyısına cümbür cemaat
hamamcı bile olmuyor artık sabah uyandığında
kucağına sığınan kedisi ve sessizlik yalnız

becerikli elleriyle okşadığı bir küçük çay bardağı
inildemez bile susar sadece gözlerini kapatıp
aşka dair söylenecek sözü kalmamıştır
aşkın yüzüne susarak bakarsan sana da hayat susar

sustu ve uyudu ahmet abi
her uyanışta azalan bir anımsayışla kalktı yattığı yerden
denizin yolunu tuttu-bu şehrin yolları denize çıkar
kıvırdı paçalarını pantolonunun ve ayaklarını suya soktu

sabah oldu ve tükendi şarkı akşama kadar-akşam yeniden başladı