Kent ve kör Şiiri - Turgay Bahtiyar

Kent kendini üfler lambalar söner
Ben inatçı pır pır sokak ışığı
Yalnız bir kör fark edip aniden döner
Dolaşıp oluruz aşk sarmaşığı

Geceyi ne ile bölüp ne ile çarpsak
Derdin çıkartmasını biz nasıl yapsak
Neşeyle ümidi nasıl toplasak
Bak olduk hesabın en karmaşığı

Gam adamı alıp sermest etse de
Fikrin küsüp aklın senden gitse de
Hayal şurdan gerçek burdan çekse de
Yine insan alemin en yakışığı

Biten bir kabusun acısı oldum
Lohusa gecenin sancısı oldum
Ağlaştık bir kalbin yarısı oldum
Dedim Aşık oldun aşkın aşığı