Kent ve İnsan Şiiri - Sema Deniz

Kentler aklımıza sıvaşır tekinsiz saatlerde
Bulduğu gediklerden
Açık yaralara sızar
Arşınlanır kaldırımları
Baş üstlerimizde turunç ağaçları
Begonviller en çok
Tabanlarımızda lağımları yankılanır

Birbiridir pek çoğu
Denizlere ve dağlara yaslanıyorlarsa
İyidir
Sevmez yalnızlığı
Taşınmaz olur kentlik

Işık dönünce
Ney siner yüzünün yarısına
Başkalaşır
Eğer biri giderse o an içinden
Kent yarım kalır