Gece puslu.
Yedi katlı bir apartmanın tepesinde kenti gözetirken ben,
Gözlerim mekik dokurken bir o yana bir bu yana,
Evlerden taşan ışıltıyla beynimde yankılanan arsız sanrılar arasında,
Enkazını kaldırırken hayatımın sen yara bere dolu kollarınla,
Fısıldarken göğün uğultusu, dans ederken kan birikintisi can damarlarımda,
İkinci paragrafına tenezzül etmeyeceğim bir romanı yazmaya başlarken daha,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta