Kent Haykırışı Şiiri - Batuhan Genç

Gece puslu.
Yedi katlı bir apartmanın tepesinde kenti gözetirken ben,
Gözlerim mekik dokurken bir o yana bir bu yana,
Evlerden taşan ışıltıyla beynimde yankılanan arsız sanrılar arasında,
Enkazını kaldırırken hayatımın sen yara bere dolu kollarınla,
Fısıldarken göğün uğultusu, dans ederken kan birikintisi can damarlarımda,
İkinci paragrafına tenezzül etmeyeceğim bir romanı yazmaya başlarken daha,
Bu şehir parmak uçlarımda yeni bir soluk alır, alır, alır.

Bakarak ol diyor bana, Tanrı, tam karşımızda.
Anımsarken vedaya adımlayışını usul usul,
İzlerken Tanrı bir kelebeğin onsuz soluk alamayışını, ağır ağır.
Tanrı zevk almıyor yazmaktan, Tanrı korkmuyor karanlıktan.
Kara bir baykuş tünemiş balkonun bir köşesine.
Dikizliyor karmaşamızı insanlığın bir köşesinde.
Bizden habersiz, insanlar, sağır.
İnsanlar evlerine yürüyor ağır ağır.
Bizden habersiz, Tanrı, sağır.
Tanrı bize bakmıyor, kaç git, ağır ağır.