Kent Ayazi Kafes Kusları Şiiri - Seyfi K ...

Ömrümüzü ilmikleyen
Bazanları.. Tipiye tutulu aklı çalık Firar
Sobada yanan ateşi herseyin yerine koyduğu
Ve artık dünyanın tarihini hatırlamayan
Bitkisellik sapmasında eski söylediklerini ve tüm kayıtlarını sildiği
kip kirli bir duvarın
Bazanları..Hiçkimselerin uğrak vermediği kül seyri
Kutlu bir panayırdaki soğuk ve günahlı kalaba
Bir ben varmışlığın eski takıntılarıyla ipten ipe atlayan,
Düşen hesaptan ve yalnızlaştıran kendini
Hiçe sayıp niliferleri, çimleri, herşeyi...
Yeşillenmek adına kurulu bütün sözlerin çoğullarını unutup
Bizlikten çıkan öte suyun berraklığına inanarak akıp,
Damla paylaşımı bir yudumcuktaki Umuttan
İlk olmaklara ve yer kapmaklara dini ve imani için
Namert olası kendi içinselere kurrası kesik
Hiç… hiç geregi var mıdır? Bakmaksızın tutuluveririz albenili rengine
Hiç tınmadan biz o, muyuz? o yalancı vitrindeki suskun insani
Veya okadar kendinden uçkun sürgün ayaz kentin
kafes kuşları…
var mıyız.. değil miyiz..?

Seyfi Karaca..........Şubat / 04