Kent Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Kent de denetleriz doğayı,
daha kolay, daha imkan.
Ama, kısıtlanmamız kalkar,
kalleşliğimiz çoğalır,
irin akar ırmaklarca,
doğa öcünü alır.
Berbat eder insanı.

Daha uygar, daha yalnız,
ilişkilerimiz ya uzak, ya acımasız.
Yüreğimizde bukağı.

Doğanın kucağına,
içten bir sıcaklığa hasret,
dostluklar tanrıya emanet.
Geri dönüş yok artık,
tek istikamet. Kent de
elde edilen zafer, yıkım
ezgileriyle beraber.

Yavaştan tüketir insanı.

23/08/2004