Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Osman Tuğlu'nun çevirisi gerçekten çok iyi, Osman beyin çevirisini okumasaydım şiire berbat yorumu yazacaktım. Şiir adına teşekkürler Osman Bey.
Bir daha bulamadım onları – hepsi öyle çabuk yitip
gitmişlerdi ki…
o şiirli gözler, o solgun yüz…
sokağın alacakaranlığında…
Bir daha bulamadım – rastlantıyla benim olan
ve kolayca terk edip
sonra da acılar içinde peşinden koştuklarımı.
O şiirli gözler, o solgun yüz…
O dudaklar – bir daha bulamadım onları.
Kavafis
ah Kavafis...her adını duyduğumda burnuma ''uzak''kokusu geliyor.
Ağacı topraktan sökersen kurur ya toprağıyla gidecek ya hayatı bitecek her taş yerinde ağırdır derler
güzeldi,üstadı kutluyorum.eyvallah
İnsan memleketini niye sever? Mecburdurda orda yaşamaya onun için .Anlatmış meramımızı güne düşen şiir.Güne ve içimize düşen şiiri kutlar secici kurula ve şaire saygılar efenim..
Bence hayat bir boks ringine benzer, nerede yaşarsa yaşayın, yumruk ta yersiniz atarsınızda. Fakat maçın skorunda ya yenik yada galip olursunuz .
Bu şiirdeki derin hüzün çok etkilemiştir beni. Yıllar önce Kavafis için şu dizeleri yazmıştım. Amacım şiirdeki umutsuzluğa karşı taze bir umut sunmaktı belki…
__BELKİ!__
“yeni ülkeler bulamayacaksın /
başka denizler /
bu kent peşini bırakmayacak…” - K. Kavafis
yeni bir yer yok
yeni bir boşluk /
içimizin devasa kenti
yüzümüze ejder /
ayna pus /
kıyametimizle yüklü atın terkisi /
nasıl da kuraktır iklimimiz!
sevgi /
aşk /
belki barış esirger /
hissederek bahar çelen hovardalığını /
işe yaramazlığını /
karıncaya kıyas
şen bir avaz bırakan /
belki bir ağustos böceği /
bilemediniz /
toprak kadar mutlu olabilsek keşke!
ağaç olsak /
yeni bir umut meselâ günü tazeleyen /
bedeller ödenmese eğreti bir öfkeden /
atımız ağırdan alırdı da /
gitmezdiniz /
gitmezdik /
kim bilir belki ihya olurdu kentlerimiz…/…
(21 Aralık 2004) – Naime ERLAÇİN
Şair,kendi ruh hali ile dünya görüşünü gayet hoş pekiştirerek yazmış.Bir yerlere gidebilse mutlu olacağını zannetse de yaşadığı yer onun her şeyidir.Yüreğim gömülü bir ceset sanki derken,endişesinin derinliğini anlatıyor.'' KENT '' başlığı şairin kendisi olsa gerek.Düşündüren bir şiir okudum.Saygılarımla.
güzel bir şiir,üstadı kutluyorum.eyvallah
Kendisiz bir yer bulamamanın sanıcısı.
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta