Kendin Ol... Şiiri - Muharrem Küçük

Güneşin beyazlarını görür iken beşereriyet,
Rengarenk gökyüzüne dalsın gözlerin.
Kocamış dünyanın boşluklarına sıkışmış ruhunu,
Bir ’hu’ mesefasinde kurtar ’BEN’likten..
Seril Sereserpe yeryüzüne,düş kendine..
İlk baharların gözyaşların,
Yaz’ların ölüm sessizliginde ’SECDE’ler olsun
Sonbaharında dök birer birer ’HU’ dan gayrını,
Kışlarında beyaz örtülerine bürünürken,
Tebessümlerin kalsın çehrelerin izlerinde...
Kanadında gözyaşı taşıyan kuşlar göreceksin,
Düşlerinde goncalarına ötüşen..
Masivanın Vaveylalarına sağır kesilecek kulakların.
Toprak çıplak,gök çıplak,sular çırılçıplak,
Zührenin ışıkları bükmüş boynunu,
Işıldar bakışların katran karası gecelerde..
Kımıldar hafiften bir ’LA’ ile titrek dudakların,
Kurumuş dilinden bir ’İLAHE’ fısıltısı,
Bir lahzada ’LAİLAHEİLLALLAH’ coşar yüreginden.
Yerle bir olursun yerle bir...
İşte sen o zaman Aşk olur,
O zaman KENDİN olursun..

20.01.2012